اینجا مریخ نیست!
اینجا رنگ آسمان خدا کمی متفاوت است .اینجا وقتی سوار آسانسور می شوی به جای صدای آهنگ ،آل یاسین و دعای فرج پخش می شود.اینجا غروب ها مردها با محاسن و پیراهن های روی شلوار با زن های محجبه توی خیابان و فضای سبز قدم می زنند .اینجا کاسب های محل به خودشان زحمت نمی دهند تا آخر شب جعبه های میوه را داخل مغازه بگذارند.اینجا شمار بچه هایی که ماشین و موتور برقی دارند به عدد انگشت های یک دست هم نمی رسد .اینجا مردم شب هاشان را با ماه صبح می کنند نه ماهواره.اینجا از ضبط هیچ ماشینی صداهای گوش خراش به گوش نمیرسد .اینجا مردم بی آنکه همدیگر را بشناسند به هم سلام میکنند .اینجا قم است ،پردیسان ،مجتمع مسکونی طلاب .
پی نوشت:
اینجا آرامشی را تجربه می کنی که جنسش را در هیچ جای دیگر نمی توان یافت.آرامش کلید گمشده تمام قفل های بشر امروز !
این جا می توانی خودت باشی خالی از رنگ ،سفید سفید!!